Latibule

Ediz, gözleri Ahu'nun içine bakarken, bir anlığına suskunlaştı. Ahu'nun dudakları, kelimelerle anlatılamayacak bir hikayeyi dile getirecek gibiydi.

"Ediz, seninle tanıştığımda tamamen kaybolmuştum ama şimdi biliyorum ki ben seninle kendimi buldum."

Ve o an, kelimelerin sınırlarını aşan bir anlam taşıyordu. Dudakları arasındaki bu sade ama derin ifade, geçmişin yükünü hissetmelerine rağmen, geleceğin umut ışığını taşıyordu. Ediz'in dudaklarına düşen öpücük, belki de kayıplarını ve yaralarını iyileştirmenin ilk adımıydı.