BLOODY MANSİON

Koşarak merdivenleri çıkıyordum.arkadan bir ses geliyordu hafif boğuktu ama net bir şekilde duyuluyordu.

"benden kaçamazsın, gerçeklerden asla kaçamazsın oh hee ra"

ikinci kata çıktığımda kapısı ağzına kadar açık bir oda gördüm.resmen oda içeri gir diye bağırıyordu.
ben etrafa bakınırken bir yandanda deli gibi koşturuyordum.
merdivenlerin tam karşısında bir oda daha vardı ama bu odanın kapısı kapalıydı.
kapının kilitli olmamasını diliyerek oraya doğru koştum.
ne kadar zorlasamda nafile.kapı kilitliydi.
ne yapacaktım şimdi.
yerimde dona kalmıştım gidecek hiçbir yerim yoktu şoka girmiş gibiydim.
arkamdaki bilinmeyen ses daha da yaklaşıyor,adım sesleri beynimin en derinlerinde yankılanıyordu.

kısa süren şoktan sonra nihayet kendime gelmiştim.karşı odaya gitmeliydim.her ne kadar gitmek istemesemde adımlarımı o yöne çevirerek olabildiğim en hızlı şekilde odaya koştum.
içeri girdiğimde kapıyı sert bir şekilde iterek kapattım.

sanki içimdeki o asla dinmeyecekmiş gibi olan korkum hafiflemişti.
yada ben öyle düşünmek istiyordum....

kendimi kapıya biraz daha bastırarak yere çömeldim.
yere çömelmemle odada bir hareketlilik oldu.
ileride tam karşımda bir silüet vardı. boyundan yukarısı yüzündeki parlak ışık nedeniyle görünmüyordu.

ama bedeni tam olarak belliydi.

bana bir adım yaklaştı ve elini bana doğru uzattı.
elinde parlak,kırmızı renkte bir cisim vardı.ama parlak ışık onu görmemi engelliyordu.
elimi uzatarak cisme dokunacaktım ki......

"hadi oh hee ra kalk artık sabah oldu"

bu annemdi.