Gözlerinde artık saf nefret yada öfke yoktu ,gözlerinde gördüğüm tek şey hayal kırıklığıydı ; "Yinemi Eflal,yinemi karşımda duracaksın ya da pardon Avukat Hanım mı demeliydim ? " Nasıl diyebilirdim ki mecburum diye nasıl ? Zor da olsa bu sefer zehir yerine bir kaç cümle döküldü dilimden ; "Bu davaya girme dedim sana Avukat !" Sesim istemsizce yüksek çıktı Hayat hepmi bizi karşı karşıya bırakacaktı ? Hiçmi aynı safta olmayacaktık ?All Rights Reserved