Zayda Zaloğlu

Zozan hanım torununa bakıp iç çekti "ne kadar da çok benziyor benim bahtsız kızım Zayda'ma Allah vere ki adı gibi çehresi gibi kaderi benzemesin" diye döküldü dudaklarından kederle birlikte kelimeler. Birden kızı düştü aklına sonra içinden 'ağzını hayra aç Zozan' diye kendi uyardı

Bilmediği birşey vardı kader 20 yıl önce ki ağlarını tekrar örmüştü kızının başına gelenler torununun da başına gelecekti ama bir fark vardı Mir Zagros Pâyedâr amcası Vahap gibi zalim değildi aksine merhamet vicdan sahibi biriydi ama sinirlendi mi gözü birşeyi görmezdi bu yüzden insanlar onu zalim olarak bilirdi kimse onunla ters düşmek istemez yolundan dahi geçmezdi

Zayda ise her şeyden habersiz kaderin ona kurduğu oyundan bı haber içindeki aile özlemi ile yaşıyordu dedesi ve babannesi ona yıllarca aile olmuştu ama içinde bir yerlerde burukluk vardı annesinin ve babasının burukluğu hissettirmeye özen gösteriyorlardı ama Zayda yinede hissediyordu tâki karşısına kaderi olan adam çıkıncaya kadar babasına benzetirdi onu bazen aile özlemi ağır basınca uzaktanda olsa onu görmeye giderdi gizliden gizliye sonra kendine kızdı genç kız yaptığı yanlıştı o bir erkekti namahremdi en önemlisi halasının katilinin yeğeni yani onların düşmanı idi uzak dur dedi kendine

Sevda iki yüreğe de düşmüştü ama iki sevdalı yürek bunun farkında değildi kız düşmanı olduğu için hayır diyordu erkek ise onun masum ve narinliği yüzünden hayır diyordu yüreğine inkâr ediyorlardı sevdalarını

Zor günler yakındı ama her zorluğun sonu güzel olurdu diye yalancı bir teselli ile geçirdi herkes içinden

Mir Zagros Pâyedâr aklından çıkmayan masum kızı biraz yaralayacaktı ama en çok kendi yaralanacak ve acı çekecekti

Zayda Zaloğlu ise babasına benzediğini düşündüğü adamı yakından tanıyıp bunun ne kadar doğru olduğunu görecekti ve o yaralı adamın yaraların