6 parts Ongoing İnsan öyle garip bir varlıktır ki kör ölür badem gözlü olur, bitenin de gidenin de ardından ne hikmettir ki sadece güzellikler anılır. Oysa ki başını yastığa gömerek, hıçkırıkların duyulmasın diye kendi nefesini kestiğin geceleri, kalbine batan onlarca bıçağı ya da boğazına yerleşen acıyı hatırlamazsın. Ayrılığın ardından asıl hatırlanması gereken ise bir aradayken de biz olmanın da başarılamadığıdır.
İşte ayaklarıma beton dökülmüş gibi durduğum yerde dikilirken, gözüme hücum eden yaşların yangınıyla ben de sadece onu ilk gördüğüm anı hatırladım. Üç koca yıl hiç geçmemiş gibi, yüzünün ve teninin her zerresini ezberlememişim gibi, günlerce, gecelerce onu sevmiş, onu beklemiş ve ona ağlamamışım gibi ilk gördüğüm anı hatırladım.