Gittikçe gözlerim kararırken, bir ses duydum. Hayır, yanlış duymadım. Allah şahidim olsun ki bu sesi ölsem bile unutmam. Onun sesi. Geldi mi? Ben hayata göz yumarken mi? Geç kalmıştı. Farkında mıydı? Bu saatten sonra gelmesi hiç bir şeyi değiştirmezdi. Gözlerim kendiliğinden kapanırken gördüğüm tek şey onun silik yüzü ve hissettiğim tek şey gök yüzünden tenime değen yağmur damlalarıydı. "Bu saatten sonra yansam ne olur? Yağıyor yağmurlar Olan olmuş artık, dönsen ne olur? Sönüyor yangınlar" ... 🎼 Bu kurgu benim ilk kurgum lütfen yazım yanlışları veya bazı sorunlar fark ederseniz, mazur görün. Kitabıma destek olursanız çok sevinirim. Lütfen oy ve yorumlarınızı esirgemeyin.