Aslında günlerdir ondan nefret ettiğimi düşünüyordum.Ta ki onunla yeniden gözgöze gelene kadar.O an, gözlerimin içine öylece baktığı an, anladım ki ondan ne yaparsam yapayım vazgeçemeyeceğim.Ama onu ne kadar özlesem de, ne kadar acı çeksem de umrumda değilmiş gibi davranmalıydım, çünkü onun umrumda değildim. Bu yüzden gözgöze geldiğimiz an gözlerimi kaçırdım ondan. O arkasını döner dönmez ona doya doya baktım. Bu da benim mutluluğumdu. Onun haberi olmadan onu seyretmek. Onunla geçen güzel günlerimiz aklıma geldiğimde şuan içinde bulunduğum durum o kadar inanılmaz geliyordu ki. Sanki o anılar hiç yaşanmamış, o sözler hiç söylenmemiş gibi. Hiç sarılmamış gibi. Hiç kokusunu içime çekmemiş gibi. Hiç öpmemiş gibi. İki yabancı gibi.