Açelya çok severdi yıldızları, parlak ve güzel görünümlü oldukları için, masum oldukları için, geceleri partıltılarıyla aydınlattıkları için. Peki ya insanları sever miydi Açelya ? Bu da soru mu , o güzel gülümsemesi ile türlü türlü insanın içini ısıtan her türlü insana güzel niyetiyle yaklaşan Açelya'ydı. Peki ya insanlar yıldızlar kadar masum muydu ? Hiç zannetmiyorum. Bu durumda Açelya'nın davranışları nasıl olmalıydı, nasıl olmalıydı da yıldız görünümlü insanlarla başa çıkabilmeliydi ? Bunu o da bilmiyordu.
*Düzenlendi*
Evden kaçmış, sokakta yaşayan bir hırsız...
Peki bu hırsızın ailesi gerçek ailesi değilde üveyse,
Doğumda karışmışsa...
....
Önümde oturduğu yerde alttan alttan bana bakıyordu.
"Bana niye öyle bakıyorsun?"
"Nasıl bakıyorum?" Gözlerimin içine baktı, yanakları kızardı.
Düşündüm ciddiyetle bir kaç saniye.
"Şey gibi.."
"Ne gibi?" Yanakları daha da kızardı. Utanmıştı ama cevabımı hevesle bekliyordu.
"Enik gibi."
Bir kaç saniye sessizlik oldu.
" Öf Seren ya! Bütün hevesimin içine ettin!" Sinirle ofladı.
Kahkaha attım.
*Kapak Pinterestten alınmıştır.*