MASALLAR VE YALANLAR

Şeytan anne rahmine saklanmış bir çukur gibiydi. Anne rahminde doğan şeytan tek bir ruhta doğardı. Ruhunu ateşe kondurmuş canavarların yaşadığı diyarda tanrıyı reddeden bir alev ruhuydu. Bu ruh insanın içine yerleşir bir çocuk gibi doğardı. Dünyada kalbi atan hangi canlı varsa bir ateş eker ona bir kez kondurur, bin kez canını yakardı. Ruhunun büyüdüğü topraklara güvenenler ateşlere düşeceğini bile bile doğar bir kez de olsa o aptal kalbini ateşin içine sokardı. İnsanları yakan kelimeler değildi. Ruhunda ateşle bütünleşmiş bir canavardı. O canavar dediklerine şeytan dokununca ruhunu söken bir kılıç vardı. Kimse şeytana tapmaz diye bir durum da yoktu. Yaşadığın sürece bir kez de olsa ateşin sıcaklığıyla yıkanan insanlar cehennemde bir çukur kazardı. Şeytanın ruhuyla bütünleşen insanlar şeytanın yaveri olur bir kalp boşluğu kadar yakardı. Ateşin sıcaklığı vurduğunda insana bedeni değil kalbi yanardı. Kalbinizden dökülen her kelime şeytana bir tapıştı. Bedenin ölmesi için ise kalbe yalvarıştı.