~BİR KARAHANLI AŞİRETİ ~

Hayatın oyunu ya , dönüp dolaşıp aynı yere varıyordum .

Dudakları kavislendi ve gözlerini kıstı,"Kendini yoruyorsun" dedi, kaşlarımı çattım ve ona doğru yürüyüp göğsünden ittim, ne yazık ki hiç bir işe yaramamıştı ,"kaçmaktan vazgeçmeyeceğim , eninde sonunda senden kurtulacağım , duydun mu beni !" dedim dişlerimi sıkarak, geriye doğru gideceğim sırada, belimde sarıp kendine çekti beni. Yüzlerimizin arasında mesafe bile yoktu neredeyse, nefesi dudaklarımı ezip geçiyordu.

"Sen kaçmaktan ben ise senden vazgeçmeyeceğim, sende duy beni." Beni tek bir hareketiyle omzuna aldığında çığlık attım." Ve lütfen bundan sonra kaçacağın zaman üstüne kalın şeyler giyin karıcığım". Bu adam beni toprağa verecekti en sonunda...