"Her insanın acısı kendine özeldir," derdi ninem. Herkes en büyük acıyı, derdi, kederi yaşadığını zannederdi, öyle vah eder, ölse bile her gün yaşamaya devam ederdi. Ya benim yaşadığım acılar? Onlar sadece bana mı ağır gelir? Bir tek ben mi dayanamıyorum? Sahi, neden yaşar ki insan acıyla kavrulurken? Acıya alışmak olur muydu? Ay gözlü Bilun acıya alışmıştı. Acıyla beslenmek zorunda bırakılan, yaralarla yaşamayı öğrenen Bilun ve adının hakkını vererek hem yakıp, kül edip yeniden doğmasına sebep olan Alaz'ın hikayesi bu. Hem dert olan, hem deva olan iki yaralı insanın hikayesi bu.All Rights Reserved
1 part