Acı,keder,hüzün hepsinin en hat safada ve en saf halinde bulundurur dünya. Bir kasırga da annem,babam ve iki küçük kardeşimi kaybettim ve en büyük acı ise 3 yaşında ki kız kardeşim gözümün önünde çağresizce ölümle buluştu. Ben kurtuldum neden ben bilmiyorum şuan istediğim tek şey ölmek hastanede bir yetim olarak kaldım denebilir 500 aşkın insan bugün bu elayet de hayatını yitirdi ailemi,arkadaşlarımı,sevdiklerimi kaybettim işte bu benim hikkayem tanrıya olan inancımın tamamen bittiği saniyeler bunlar ve ben bugün kendi yalnızlığım da kendimi terk ettim.
Huzurla yaşadığın evinde yalnız mısın gerçekten?
Hiç tanımadığın ve sokakta gördüğünde yüzünü çevirdiğin biri ile paylaşmak ister misin?
Peki ya onu sevmeye ne dersin?
Bu, evsizlerin değil, bunu sanata dönüştüren köstebeklerin hikayesi...
❥
h.k. gümüş