İki Yarım Elma

(Gerçek ailem, abiler klasiği lakin ana karakter erkek'tir.)

Nefesim ağırlaşırken, gözlerim kapanıyordu. Rüyaydı ve fragmandı olanlar. Fragman o kadar yorucuydu idi ki bende artık kelebek olup özgürce uçmak istiyorum ama engelim vardı. Ama nasıl? Zaten hayatımı mahveden olaylsr döngüsü fazlalaşmıştı. "Volkan abicim iyi misin?" Bir kere diyeceğim galiba ama bu ses o kadar hoştu ki benim içimi sarmalayan birşey vardı bu sözlerde. "Dayanamadım abi, ben çıkmazlığa alıştım. Kavga, dövüş... Bunlar bana normal... Fakat siz değilsiniz, size alışamadım." Gözümü kapattım karanlığa, sesim sonda titremişti. "İçimi yiyen tuhaf kelebekleri alışamadım. K-korkuyorum." Gülmeye çalıştım. Nefes almak zoruma gitmeye başlamıştı. "Ben fark ettim ki... Sizden korkuyorum. Bilinmezlikten korkuyormuşum aslında..." Son nefesim gibiymiş gibi zorlukla nefes aldım. "Ama bu cazibe benim başımı döndürüyor. Şu içtiğim sikik sigara gibi." Gittikçe gidiyordum. "Ama istiyorum da..." Lafımı tamamlayamadım.

-Hikaye'ye bir sürü yardımcılar vardır ve hepsine teşekkürlerimi sunarım. Okul arkadaşım Eleyna başta olmak üzere... Ve sizlerde bunu okuduğunuz için teşekkürler. Emeğim ve emeklerimizin tüm hakları benimdir izinsiz almayın, kullanmayınız.-

-Şizoid kişilik bozukluğu, ağır kişilik bozukluğu, antisosyal kişilik bozukluğu, Depersonlizasyon, Disosiyatif konversiyon kişilik bozuklukları içerir.-

!Olumsuz örnek ve davranışlar içerir, bazı kişileri etkileyecek içerikler, madde (sigara) kullanımı geçmekte olup kullanılması önerilmez, sokak ağzıda bazı bölümlerde olabilir.¡