Küçükken saklambaç oynardık,körebe oynardık,tek derdimiz ebe olmamaktı,ebe olmayı da sevenler vardı aramızda.Ebeyi peşimizden koşturmaktan zevk alıyorduk.Fakat büyüdükçe daha zor bir oyun olduğunu gördük karşımızda.Zorluydu,tektik bu oyunda.Tek derdimiz ise sobe olmamaktı.Hayattı bu oyunun adı.Fakat Allah bize acımış olmalı ki,birer melek vermişti yanımıza,hepsinin değişik isimleri vardı,tek başlık altında toplamak gerekirse tüm isimleri her birine "anne" diyorduk.Anne.
Bu melekler hayatımızın her evresinde vardı.Doğduğumuzda,büyüdüğümüzde,güldüğümüzde,ağladığımızda...Peki ya bu meleklerin olmadığını düşünürsek? Onların olmadığını düşünmek bile bizim bu kadar canımızı yakarken!
Ve aynı oyunu bu meleğe benzeyen biriyle tanışırsanız? Herşeyiniz olsa o da anneniz gibi? Fakat ona bu kadar bağlanmışken onu da kaybetmek?
Ve tüm bunların sonunda yaşamak için bir sebep olmamasını görmek...
*
Yaşamak İstemezsin.
Tüm Hakları Saklıdır ©All Rights Reserved