Duvara baktım,üstleri çizili onlarca şimdi ölü olan yüze.Son iki kişi kalmıştı,özgür olmam için son iki. İnsanlar sizi amaçları kadar umursardı,bunu ilk elden görmüş ve yaşamıştım.Çoğu kişi sokakların ıssızlığını bilmezdi,ben biliyordum,çoğu kişi sokakların soğukluğunu bilmezdi,ben biliyordum,çoğu kişi insanların özellikle çocuklara karşı ne kadar acımasız olabileceğini bilmezdi ve ben biliyordum,sonuna kadarda bilmekten nefret ettim. Karşımdaki adama baktım.Orhan Yılmaz,beni ben yapan ve kurtaran adam,beni o bok çukurundan çıkaran,yeni bir hayat ve amaç veren o adam.Yüzünü uzun uzun inceledim ve beni yarattığı bu insandan tekrar nefret ettim. UYARI:Yetişkin içeriktir.Şiddet unsuru ve kan barındırır.