Young Blood

Chwilę patrzył na mnie, zanim zauważył, że zapatrzyłam się na niego nieco dłużej niż zwykle.
- Coś cię intryguje? - zapytał.
Zerkając na podłogę, cicho odpowiedziałam,
- Nic, po prostu... podziwiam rzeźbienie. Piękno zawsze potrafiłam docenić.
Alex uniósł brew z zainteresowaniem.
-Cieszę się, że moje rzeźbienie przypadło ci do gustu - odpowiedział z szelmowskim uśmiechem. - To zawsze miłe, gdy ktoś docenia wysiłek - dodał.
- Ale to wszystko nie znaczy, że interesujesz mnie w ten sposób - dodałam szybko, patrząc mu prosto w oczy.
Alex spojrzał na mnie z niedowierzaniem.
- Nie? To w jaki sposób cię interesuję, Elizabeth?
Chłopak zbliżył się do mnie w dwóch szybkich krokach, zatrzymując się na wyciągnięcie ręki. Jego spojrzenie utkwił we mnie, a wilgotne włosy kapały mu na ramiona.
- W jaki sposób cię interesuję Liz? - zapytał, a ja czułam, jak serce zaczyna bić jeszcze szybciej.

1 #nadzieję - 28.01.2024