SIĞINAK

Adımı hatırlamıyorum ama ailem bana Gonnz der.Ailemi bir şerefsiz yüzünden kaybettiğim için kendimi eve hapsetmiştim. Güçsüzdüm, yalnızdım, mutsuzdum... özlüyordum... Karımı ve kızımı özlüyordum. Bu hayatta ki en değerli varlıklarımı bir hiç uğruna kaybetmiş ve bu vicdan azabı yüzünden günlerce aç susuz gezmiş, güneş yüzü görmemiştim. O gece içtiğim için, karımı ve kızımı evde tek bıraktığım için, o boktan işlerime onları da karıştırdığım için kendime her seferinde lanetler ediyor ölmek istiyordum. Çok denedim... Ölmeliydim. Yaşamayı en çok hak eden o güzel yüzlü karım ve kızım hayatta değilken benim yaşamam saçmalıktı. Her intihara kalkıştığımda beni durduran bir şey oldu. İntikam. Karıma ve kızımı bunu yapanı bulup onlarında canlarını almadan ölmeyecektim. Eğer bunları yapmadan ölürsem öbür tarafta karımın ve kızımın yüzüne nasıl bakardım. Bu yolda beraber yürüyeceğim arkadaşım ve evlatlarım gibi sevdiğim başarılı gençlerle intikamımı alacaktık.