"Davina..." Duyduğum sesle irkilerek gözlerimi açtım, fakat karşımda hiç kimse yoktu. Sesi tekrardan duyduğumda ayağa kalkarak etrafıma bakındım, ses annemin olamazdı. Çok yakınımda bir o kadar da uzağımda duyduğum için ürperdim. Aniden önümde bir adam belirdi çığlık atmak istedim fakat sanki boğazıma dikenli teller sarılmıştı, ne kadar denesemde çığlık atamıyordum. Yüzünde küçümseyici bir gülücükle bana bakıyor, ondan korkmamdan zevk alıyormuş gibi gülümsüyordu. Esmer, uzunboylu korkunç bir yaratığa benziyordu. Gözleri simsiyahdı üzerime doğru gelmeye başladığında geri adımlamaya çalıştım ama sanki ayaklarım yere mühürlenmişti. "Benim güzel Davinam. Benden kaçabileceğini sanman çok yazık. Ben senin zihninin içindeyim sen istesende istemesemde hep seninle, senin yanındayım."