Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde
yaşadığı bir ada varmış:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk
dahil.
Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara
haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi adayı terk
etmek için sandallarını hazırlamışlar.Aşk, adada
en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün
olan en son ana kadar beklemek istemiş.Ada
neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye
karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin
içinde, geçmekteymiş. Aşk, “Zenginlik, beni de
yanına alır mısın?” diye sormuş.Zenginlik,
“Hayır, alamam. Teknemde çok fazla altın ve
gümüş var, senin için yer yok.” demiş.Aşk, çok
güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir’den yardım
istemiş. “Kibir, lütfen bana yardım et!”, Kibir
“Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın ve
yelkenlimi mahvedebilirsin.” diye cevap vermiş.
Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş:
“Üzüntü, seninle geleyim.” Üzüntü “Of, Aşk, o
kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım
var.” Mutluluk da Aşk’ın yanından geçmiş; ama
o kadar mutluymuş kAll Rights Reserved