I Want to Die, but I Want to Eat Kwek-kwek
  • Reads 531
  • Votes 28
  • Parts 3
  • Reads 531
  • Votes 28
  • Parts 3
Ongoing, First published Jan 17, 2024
I wanted to die. I could not stand this world anymore. 

In my seventeen years of existence, nakita at naranasan ko kung gaano kalupit ang mundo. 

Life sucks. Kaya naman nag-decide akong tapusin na ang buhay ko bago pa ako tuluyang magalit sa mundo. Nag-goodbye na sana ang existence ko sa earth kung hindi umeksena ang isang jologs pero cute guy na nakita ko sa tulay nang gabing iyon.

Parang ang sarap ng kinakain niya. He said it was a street food. Hindi pa ako nakakatikim no'n. At nang matikman ko, nakalimutan ko ang balak kong gawin nang araw na iyon.

"Gusto mo pa? Mamaya ka na tumalon sa tulay, libre muna kita ng kwek-kwek," aya niya. 

Before I knew it, nasa harapan na ako ng unsanitary mini-food cart ni Manong, making tusok-tusok the kwek-kwek.

Saka ko na tatapusin ang buhay ko. Magpapakabusog na muna ako sa street foods na ngayon ko lang natikman sa buong buhay ko.
All Rights Reserved
Sign up to add I Want to Die, but I Want to Eat Kwek-kwek to your library and receive updates
or
#223teens
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.