KARDEŞLERİM (SüsÖm)

(...)

Elindeki anahtarla malzeme odasının kapısını açtı. İçeri girdi ve top filesini yere bıraktı. Tam o anda kapı açıldı.

Gelen Lidya idi.

Süsen bakışlarını gelen Lidya'ya çevirdi. Sonra göz devirip geri, yerdeki top filesine baktı. Lidya "Vay vay vay. Bu ne rahatlık?" Diye sordu.

Süsen umursamadı. Topları rafa dizerken "Ne saçmalıyorsun acaba?" Diye soruyla karşılık verdi. Lidya güldü.

Süsen topları rafa dizmişti bile. Filede top kalmamıştı. Süsen gözlerini Lidyaya çevirdi. Lidya:

"Şu ağzında geveleyip durduğun Leyla mevzusunu bir anlat bakalım."

Lidya kafaya takmıştı. Bir gün Ömer onun olacaktı. Ama kuzeninin katilinin kim olduğunu da öğrenmiş oldu...

Süsen hemen Lidya'nın yanına koştu. Gözyaşları akmaya başlamıştı bile. "Kim söyledi sana bunu?" Dedi.

Lidya "Aa kim söylediyse söyledi. Sen hiç mi kuzenime acımadan be. Sen Tolganın yüzüne nasıl baktın Süsen?!" diye bağırdı Süsen'e.

Süsen "Bak lütfen söyle". Süsen, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Lidya "Sarp söyledi başka kim söyleyecek?" Dedi.

Süsen'in bakışları değişti. Sarp söz vermişti.

"Ama, ama Sarp bana söz verdi. Kimseye bir şey söylemeyeceğim dedi. Hatta benim üzerime söz verdi." Lidya Süsene yaklaştı. "Süsen ne olduysa anlatıyorsun." Dedi.

Süsen, sağ elinin tersiyle göz yaşlarını sildi. "Ben ve benim çok eski bir arkadaşım, Ömer'in abisine çarptık. Leyla da bunu öğrendi. Biz Leyla ile bu konuyu tartışıyorduk. Gidip söyleyeceğim, oyunlarınızdan sıkıldım falan dedi. Bende izin vermedim. Kolundan tuttum dengesini kaybetti. Ama Lidya sana yemin ederim isteyerek olmadı hiç birşey." Dedi. Süsen hala ağlamaya devam ediyordu.