Üzerimize ilmek ilmek işlenen kaderimiz belirlerdi hayatımızı. Bazı kehanetler yapışırdı sırtımıza, sevmemizi, sevilmemizi engellerdi. Hissetmemizi önlerdi, sadece acı verirdi...
Hazel, masallarla büyümemişti. O babasının anlattığı intikam yeminleri ile, küçük yaşta nefreti hissetmişti. Tanıyamadığı annesinin isyanı yüklenmişti omuzlarına.
Babası "Ölüm Lordu'nun" sarayında tutsak olan Hazel'in, ailesinden tek kalan üyeyi kurtarmak için Ölüm Lordu'nu alt etmesi gerekiyordu. Sonucunda canını koymuştu ortaya, hayır lanetini silecekti. O güçlü olmaya zorlanmıştı, bu sefer bozacaktı kehaneti, bir aile üyesini daha kaybetmeyecekti.
Belki babalar kızlarının kahramanı olurdu, Hazel babasının kahramanı olmayı yeminlemişti...
(Hema adında yazılan ilk kurgudur! )
(Eliftuana58)