"Başlayan Sonum" adlı hikâyenin yeni halidir.
İlk yayımlanma tarihi: 19.07.2015
29.08.2016 tarihinde düzenlenip tekrar yayımlanmıştır.
***
Herkes huzurlu bir yaşam, sevgiyle ayakta tutulan bir aile, hiçbir beklentisi olmadan yanında duran tereddüt etmeden sırtını yaslayabileceği bir dost, acısına sırdaş, kalbine aşk, derdine ortak, yoluna yoldaş olabilecek bir eş ister. Peki, kaç kişi sahip olabilir? Kaç kişi olduğu bilinmiyordu ama gözlemlediği kadarıyla onun dışında kalan herkes sahipti. Onun sahip oldukları ise bataklıktan farkı olmayan bir yaşam, hiç var olmamış bir aile, kendi çıkarları için onu kullanan bir grup paralı insandan ibaretti.
Yıllar önce yaşadıkları yüzünden bir canavara dönüşmüştü. Bu onun isteği değildi. Hayata ayak uydurabilmeye çalışırken bambaşka biri olmuştu. Şimdi, hiç olmadığı kadar güçlü ve umursamazdı. Çünkü vicdanını kaybettiği gün merhameti de onu terk etmişti.
Önüne kurulan hayat sahnesinde kurbanlarıyla, profesyonelce oynuyordu. Onun için yazılan kaderi değiştiremediğinden layık olmalıydı.
***
"Bakışları bakışlarıma dokunduğu an da gözlerinden geçirdiği en küçük duygu parçası onun sonunu belirler."
Bana emir verme Komutan!.
Ben senin askerin değilim. dedim bağırarak.
dahada sinirlenmişti yumruğunu dahada sıktı sözlerime karşı.
Tim bizi izliyordu dikkatlice, gözlerini gözlerime kilitlemişti, kırpamadım gözlerimi.Kaskatı kesilmi şti, gözleri alev saçıyordu, dişlerini sıktıkça yüz hatları dahada belirginleşiyordu.
derin bir nefes aldı yumruğunu serbest bırakarak yanıma yaklaştı,
kafamı yukarı kaldırdım , tekrar birleştirdi yeşil gözleriyle gözlerimi.
-Emirlerime uymak zorundasın Asker.
dedi kalın ses tonuyla,sesinde asla tereddüt yoktu...
ve uzaklaştı bedenimden konuşamadım öylece baka kaldım ,beni etkisi altına almıştı gözleri...