ÇOCUKSUZLUK (+18)

"Sen korkaksın! Bana bağlanmaktan korkuyorsun! Her an ipleri koparabilecek durumda olmak istiyorsun ama eğer çocuğumuz olursa bunu yapamazsın. Bu yüzden bu kadar karşısın çocuk fikrine."

"Cesur yeter artık! Ben seni çok seviyorum ve parmağıma bu yüzüğü taktığım anda sana fazlasıyla bağlandım zaten. Daha ne bağlanmasından bahsediyorsun?"
Ahu konuşurken elini kaldırıp parmağımdaki tektaş yüzüğü adamın gözüne sokmak istercesine gösterdi. Ama adam "seni seviyorum" dedikten sonra söylediği hiçbir şeyi duymamıştı bile çünkü o an o laf ona binlerce iğne olup batıyordu. İnanmadığı cümleyi duymaya tahammül edemeyip hiddetle karşı çıktı.

"Sen beni sevmiyorsun! Sen düzen seviyorsun. İçinde bağırış, çağırış ,kavga olmayan evi seviyorsun. Annene ben evliyim bana karışma diyebilmeyi seviyorsun. Ona mecbur olmamayı seviyorsun. Sonunda doğru düzgün bir aileye sahip olmayı seviyorsun. Düzenli bir cinsel hayatın olmasını seviyorsun. Özgürce gezip tozmayı seviyorsun. Benimle evlenince sahip olduğun şeyleri seviyorsun. Ama beni? Beni sevmiyorsun!"
Adam her cümlesinde ayrı bir kabülleniş barındıran konuşması sırasında gözünden akan yaşları hissetse de elini kaldırıp silme zahmetinde bulunmadı. Nasıl olsa her saniye dökülen yaşın ardından bir yenisi geliyordu.