gazelle, chanbaek.

"Gidecek misin?" soluklarının ardından bir soru sordu, kulaklarımda uğuldayan seslerin hepsi bir bir sustu.
Konuşmasaydı dâhi duyardım zira onu.
Yalnız diller değil, gözler, ruhlar, yürekler de konuşurdu.

Endişesinin üzerine bir maske takmaya çalışır gibi oluşuna tebessüm ettiğimde gözbebeklerime son kez bakıyormuş gibi derin derin değdi, konuştum.

"Gideceğim." kaybolan çiçeklerimin ardından sertleşen sesim onu ürkütmüşcesine haykırdı,

"Benden de mi?" parmaklarını birbirine doladığı saniyelerde en büyük korkusu ile yüzleşiyormuş gibi
savaşıyordu akciğerleri soluk alma gayesinde. Her bir huzursuzluğu ezip geçiyordu ya ruhumu, yüreğimi göz ardı edemedim.

"Hayır. Senden gitmek, benden de gitmek olur." yoğun hislerimi gözbebeklerine sürttüm, fısıltımın ardından birkaç damla süzüldü yanaklarından.