"Ayçiçeği"
"Ayçiçeğimi?"
Bakışlarımla onu onayladım."Hayatımı bir ayçiçeğine benzetirim.Ben güneşe aşık o kızdım.Beni anlamadılar ayı seviyorum zanetiler,adımı ayçiçeği koydular;Güneşe aşık fakat ayın gölgesinde yaşayan o kız."
Bizimki bataklıkta ayçiçeğin açması gibiydi.
Ne kadar dirensenizde her zaman batacağınız gibi.Çamurdu,ne yaparsan yap kaçamazdın geçmişden,zaaflardan,yaşanmışlıklardan
vatan için adalet için harcanınan canlardan.Benim aşkım bataklıktı.Güneşi görmek istiyordu,fakat her saniye dahada karanlığa gömüldünün farkında değildi.
Geçmişe ne kadar direnmek istesende orada bir yerlerde anını yaşar.Yaşandı bitti dersin,sadece demekle kalır.Üstündeki lanetlerden,senin için yazılmış kaderden kurtulamazsın.Bana bunu öğretiler.Bu bataklıktan kurtulamıcaksan,kendi dünyanı yarat.
Ve 1.Kural asla bataklığında yaşayan çiçeklere aşık olma!
"Ve gün hava yağmurlu ve bulutluydu."
Bir kızın görünmezliği, sevgisizliği, kimsesizliği bir hatadan kaynaklanıyor ve bu hata yıllar sonra fark ediliyorsa?
Bu yanlış kimin sayesinde gün yüzüne çıkıyor?