İkimizin Şeytanları

Rose Capmant... İlgisini çoktan üzerinden çekmiş bir anne ve belki yaşını dahi bilmeyen bir üvey baba ile maddi sıkıntılar çekerek yaşamaya çalışırken hayatında hiç beklemediği şeyler olmaya başlar. Kendisinde küçük yaşlardan itibaren farklılıklar hissetse de bunun derinine hiç inmemiş ve herkes gibi olduğuna kendisini inandırmıştı. Farklılığını kendisi dahi kabullenmemişken üvey babası bunu fark edip hükümete bildirmiş ve onun bilim adamlarının elinde bir denek haline gelmesini sağlamıştı.

O bütün bunlarla savaşırken hiç tanımadığı fakat artık asla unutamayacağı kişi onu kurtarmak için çoktan hazırlıklara başlamıştı. Lewis Parenson, yaptığı soygunlarla tüm dünyaya çetesinin adını duyurmuş bir liderdi ve ekibindeki tek eksik Rose'du.
.
.
.
Karşımda cayır cayır yanan binaya baktım. Birkaç saat önce içinde olduğum, acılar içinde bir sandalyeye bağlanarak gözlerimin bağlandığı ve orada öleceğime neredeyse emin olduğum bina karşımda kül oluyordu ve ben karşıdan tüm bu kaosu izliyordum. Ta ki yanı başımda Lewis Parenson'ı görene kadar...

"Şimdi benimle gelecek misiniz Bayan Capmant?" Dedi sanki bana bir seçenek sunuyormuşçasına. Oysa biliyordum, bu bir seçenek değildi, başka çaremin olmadığı ve seçmek zorunda olduğum bir durumdu. Uzun boyundan dolayı kafamı gözlerim gözlerine sabitlenene kadar kaldırdım ve bir an ona meydan okumak istedim.

"Bana karşılığında ne vereceksiniz Bay Parenson?" Gözlerinden anlam veremediğim parıltılar geçti ve bakışlarını yanı başımızda yanan binaya çevirip, "Sizin için bir devlet binasını yaktım, yetmez mi?" Dedi uzun uzadıya izlemek istediğim gülümsemesiyle.

İçimdeki uslanmayan tarafım, Lewis'e meydan okuyan yanıma dönerek sadece gülümsemesi için bile onunla gidebileceğini söyledi ve ben böylece daha önce hiç önünden dahi geçmediğim bir odanın kapısını a