Umutsuzluk içinde yürümek elinde bir silahı tutmaktan farksızdı. Tetiği çekmek için tek bir laf bekleyen de vardı, tek bir bakış arayan da. Sadece fark edilmek istedim. Tetiği beklettim. Ama namlu hâlâ bana göz kırpıyordu. İnsan, bir karanlığın içinde yürürken ışık tutmanın peşindeydi. Fakat hiçbir zaman yıldızlar fark edilmedi. Bir yara açtılar. Merhem sürmeden şifa aradılar. Hissettiler, fakat hissetmenin ne olduğundan tamamen habersizlerdi.All Rights Reserved
1 part