PROLOOG
Tijdens het schrijven van dit boek heb ik vele tranen gelaten, omwille van de waargebeurde elementen die in het verhaal verwerkt zijn. Het is niet simpel om de harde realiteit onder ogen te komen en de gebeurtenissen, die nog niet tot het verleden behoren, te beschrijven. Hoewel de rode draad in het verhaal fictie is en enkel de details over mezelf gaan, blijft het toch moeilijk om te schrijven over dingen die je echt overkomen zijn. Ik heb ook tranen gelaten als opluchting, want het lucht inderdaad op als je kan praten over je problemen. Zelf ben ik niet echt een 'prater', en daarom heb ik maar besloten om te schrijven. Het waren niet alleen tranen van verdriet of opluchting, maar ook van blijdschap. Ik ben blij omdat ik het gevoel heb dat mijn leven, na lange tijd, terug op de rails staat. Het schrijven van dit liefdesverhaal heeft vele emoties bij me losgemaakt en hoop dan ook dat ik deze gevoelens kan overbrengen naar de lezer.
Commentaar en tips zijn altijd welkom!
"Ik weet dat je me wilt."
"Dat is nou juist het probleem, niet? We vallen altijd weer terug op elkaar."
Blake en April zijn complete tegenpolen van elkaar. Maar na een incident op een feestje komen ze met elkaar in contact, en het is moeilijk op te vechten tegen de verleiding. Vooral als iedereen je tegen lijkt te werken.