Oturduğum yerde yok olmak istermişcesine küçüldüm yanağımdaki ıslaklıkla ağladığımı fark ettim bu göz yaşı hayel kırıklığından ibaretti kendime olan hayal kırıklığımdı ama yine yapamamıştım beceremedim yine Pusattan kurtulmayı bu o kadar çok canımı yakıyorduki. Devamı hikayede..