Gözleri birbirine kenetlendi, zaman yavaşladı, diğerleri kayboldu.
Parlak bir karanlıktı, ucu bucağı yoktu.
Geçmişin izlerini taşıyorduk.
Kenarındaydım uçurumun.
Aşağıdaydı, çok aşağıda derin korkunç dalgalar.
Düşmeye çok yakındım.
Gözlerim açıktı ama hiç bir şey göremiyordum.
Bedenim oldukça hareketsizdi.
Biri beni izliyordu.
Karşımdaydı ama dokunamıyordum.
Hissediyordum derin bakışlarındaki acıyı.
Hüzünlüydü, ölesiye içime sızıyordu.
Fırtınalar kopuyordu ardında, altında eziliyordum.
Bu sefer alışkın olduğumdan farklıydı.
Bu yeniydi, başka, cezbedici.
Neden sonra sesler kayboldu.
Hissiz, yakın fakat uzaktı.
Kimsenin göremediği duvarları aşıyordu.
Düşüyordum.
Artık ihtiyaç hissetmiyordum nefes almaya.
Bir renk cümbüşü, ona dokunuyordum.
Bedenlerimiz bir bütündü.
Artık anlıyordum.
Görüyordum.
Artık biliyordum.
Sendin, sonum ve başlangıcım.