Ateşsiz Yanan Mumlar

Bana küçükken hiçkimse öğretmedi.Kırıldığında üzüldüğünde karşındakine bunu açıkça söyle diye ben de bir piskoloğa tezat olarak yaralarımı acımasızca diktim.Babam kafamda şarap kadehini parçalarkende sustum.Annem üzerime atılan iftiralar için beni sokağa atarkende sustum. Canım yanarkende sustum. Hayallerimi insanlar parmaklarının arasında oynatırkende sustum.

Ben Eylül Meva Akın şimdiye kadar susan bütün kadınlarımız sevgiyi en çok haketmiş ama en iğrenç şekilde köşeye atılmış herkes için buradayım.Sevdiğim adam bile sevgisini benden kesecek diyecek kadar korkak fakat sevgisini benden kestiği anda ayağa kalkabilecek kadar cesurum.Ben bir avukat bir polis ya da bir doktor değilim ben piskoloğum yaraları sararım ya da insanlarin bir yarası olduğunu fark ettiririm.Sevdiğim adam göreve dağa taşa çıkınca gururlanırım ama bir o kadar da korkarım.
Şimdi siz söyleyin Yarası olanlarda sevip sevilebilirmi?