
Zehra'nın küçükken pek kız arkadaşı yoktu. O yüzden hep erkek kuzenleri ile takılırdı. Bu yüzden de kendi kendine efelenir dururdu. Şimdi o kız büyüdü ve bir asker oldu. Başarısı onu rütbe rütbe yükseltti. Kendini korudu, savundu. Ölümden döndü. Birine çok ısınmıştı ama kaybetti. O günden sonra kimseyi hayatına sokmadı. Hep mesafe koydu küçükken yaptığı gibi. Herkese soğuktu bazılarına ılık ama hiçbir zaman ısınamadı O kalbi. Hep soğuk kaldı. Ama bir gün karşısına öyle biri çıktı ki o soğuk kalbini bakışları ile ısıttı. O izin vermedi kalbinin ısınmasına. Soğutmaya çalıştı , olmadı... ~Aydın # 1.🥇 28/03/2024~All Rights Reserved