Şanslı Çocuk

Yıl 1912 günlerden 12 mart çarçambaydı güneş daha yeni doğarken savaş hala devam ediyordu.Bir çocuk askerlere küflenmiş,eskimiş ekmekler taşıyordu.Birasker dayanamayıp bir parça çocuğada vermek istedi ancak çocuk: benim değil senin daha çok ihtiyacın var dedi.Asker çocuk karşısında hayran kaldı ve ona ısrarla birdaha ekmeyi uzattı çocuk baktıki ekmeyi alırsada,almassada ayıp olucak dedi.Ve oradan sinsice uzaklaşdı.Savaş gittikçe ilerlerken aradan 5 yıl geçti çcuk artık 12 yaşında idi.çocuk ile aynı asker yine karşılaşdı asker çocuğu büyüdüyü,gelişdiği için ilkde tanıyamadı ancak sonradan sen tanıdım dedi.Çocuk ise aksini düşünüyordu...
Savaşda düşman ülke çok iyileşmişdi fakat biz ise onlar silahlar yaparken bizim elimizde az keskin olan,eski,yıpranmış kılıçlar vardı...
Yıllar geçdi çocukda artık bir asker oldu.çocuğun kaldığı odalarda tam 25 kişilik olmasına rağmen 40 kişi vardı.Geceleri nöbet tutan kişiler vardı.Onlar gözünü birkere bile kırpmamışdı.Ancak çok geçdi düşman çok fazla askerimizi öldürmüşdü.Bir gün ani birşey oldu ve bütün askerler savaşa girdi savaşda askerlerin arasındada o büyüyen çocuk vardı,aslında onun adı Emre idi.Askerler dışarıya çıkar çıkmaz yarısında çoğu kaybetmişdi.Askerler ölürken Emrenin arkadaşı ona bir saat verdi ve savaşa gitti.Düşman askerlerden biri Emreye nişan aldı fakat ateş ettiği yer Emrenin saatinin koyduğu yerdi ve ölmedi aksine düşman askerlerden birine sekdi ve öldü...
Aradan 10 yıl geçdi savaş bitmişdi ama kazanan biz olmuşduk...(TAMAMEN KENDIM UYDURDUM)