RENGARENK İZLER

Henüz büyük dünyaya küçük ağzını açıp gözyaşlarını akıtarak gelemeyen cansız ruhlar birer meleğe dönüşüyormuş, bir yerde okumuştu Gürkan. Saatler öncesinde varlığından bile bihaber olduğu bebeklerinin bembeyaz kanatlara sahip olduğu düşüncesiyle hareleri dolu doluyken gülümsemeye çalıştı. Kaşları tekrardan düz bir çizgi halini aldı, ağlamak en büyük hakkıydı.

Göğüs kafesindeki kor haykırmadığı, feryat etmediği sürece soğuyamayacak gibiydi. Aslında o göz alıcı kor hiçbir zaman soğuk sulara erişemeyecekti çünkü Gürkan artık tek tabancaydı, kimsesizdi.

Daha fazla gözyaşlarını bekletmemiş, onları özgür kılmıştı. Yanağından süzülen her damla siyah motosikletini daha hızlı sürmesine sebep oluyordu. Hız yapmaktan zevk almıyordu artık. O felaketten sonra motosiklete ilk binişiydi bu. Sözü vardı Alâ'ya, binmek bir yana elini dahi dokundurmayacaktı motosikletlere.

Zorlukla mırıldandı Gürkan, eğer dile getirmezse Alâ'nın onu duyamayacağını düşündü. ❝Özür dilerim sevgilim, çok özür dilerim.❞ Titrek bir nefes vermesinin ardından devam etti. ❝Binmek zorundaydım, sırf size daha çabuk ulaşabileyim diye.❞

Karalamış olduğum kısa kurguları bu başlık altında yayınlıyorum. Her bölümde farklı bir bireyi, farklı bir bakış açısını ve farklı bir yaralı zihni ele almaya çalışıyorum. Umarım okuduklarınız sizi hoşnut etmeye yeter.