Ve o anda onu gördü. Evet bu sefer uzun uzun baktı, baktı ve hatırladı işte! " Allahım nasıl unuturum ben bu bakışları, bu duruşu nasıl yaparım bunu?" Hayallerimi, düşlerimi nasıl olur da unuturum!" Arkasından seslendi, büyük bir güçlükle çıkmıştı bu ses, boğazı düğümleniyordu. " Anıııllll!" Olduğu yere çakıldı adeta Anıl'da, Lavin'de. Hatırlamıştı. Yıllar sonra ilk kez adını, sevdiği insandan duyuyordu Anıl. Az önceyi unuttu bir an, arkasını döndü, o yeşil gözleri, gözlerine değdi yıllar sonra.. Ve ilk defa bu kadar duyguluydu, büyümüşlerdi.. Hayaller, umutlar, amaçlar, sevgiler ve gerçekler... Kapak için @WampirePhotoshop a çok teşekkürler.