" Ya bir gün düştüğümde sen beni kaldırmak için yanımda olmazsan babacığım."dedi kız çocuğu babasının gözlerinin içine bakarak. Oysa adamın kafası çok başka yerlerdeydi. Korkuyordu adam,çok seviyordu kız. "Ben yanında olmadığım her an tek başına kalkmayı da öğrenmek zorundasın, ayağına çelmeyi kendin taksan bile her zaman kalkmalısın,kimse kendi menfaatleri dışında tutmaz kimsenin elinden." Dedi babası. Kız çocuğu hiç korkmuyordu çünkü emindi babasının onu bırakmayacağına ama ayağına ilk çelmeyi hayat atmıştı, kalkamıyordu, kimse kaldırmaya tenezzül etmiyordu.