UMUT IŞIĞI

Aşık olmaktan korkan, babasının sevgisini bir kez olsun görmemiş, annesinin güzel kızı, kardeşinin çiçeği Rana'ydı o. Elindeki tek varlığı kardeşi ve tutkunu olduğu mesleğiydi.

Ressamdı Rana. Dünyayı kendi gözüyle gören, istediği gibi çizip boyayan kadındı.

Ancak atladığı bir şey vardı. Aşk eninde sonunda onu bulacak, varlığını unuttuğu kalbinin çıkarcasına atmasına sebep olacaktı. Aşık olduğu adam kim miydi?

Yüzbaşı Umut Gür.

Kasırga Timi'nin komutanı, düşmanın korkulu rüyası, gri gözleriyle düşmanına ölümü hatırlatan adamdı.

Ama, bir o kadar da kibar, bi o kadar da aşka inanan bir adamdı.

Rana'nın Umut'uydu. Umut Işığı'ydı.

★★

"Tam dedim ki, bu sefer onu kaybettim, bir daha bulamayacağım." nefesi yüzüme çarptı. "Ama öyle bir düştün ki kucağıma, yeniden inandım, yeniden benimle olacağına güvendim." belimdeki gamzelere sürttü parmakları. "Sen benim en güzel varlığımsın Rana."

"Sende benim hayata küs olduğum zamanlarda yüreğime kuruldun." parmak uçlarımda yükseldim. "Sen benim ışığımsın Umut." belimden tutup ayaklarına basmamı sağladı. "Adın gibisin. Umut Işığımsın."