Korkma Ben Varım

Gece yarısını geçiyordu. O saatte uyumak ona göre değildi. Annesi dahil herkes uyumuştu.
Bahçeye indi.
Yan yatmış, bağdaş kurmuş, çömelmiş ya da tam düşecekken bir yana tutunuvermişe benzeyen harap evler kalabalığıyla birbirini kesen daracık sokakları aydınlatan elektrik lambalarının çalışmayacağı tutmuştu.
Karanlıktan korkmazdı. Aksine, karanlık basar basmaz yaşlı Melda'sının üzerine çıkar ; yıldızları seyrederdi.
Yine öyle olacaktı.
"Korkmazdı,yanında o vardı".