𝟏𝟖𝟗𝟎: 𝓐 𝓡𝓘𝓟 𝓣𝓗𝓡𝓞𝓤𝓖𝓗 𝓣𝓘𝓜𝓔

Antonio !! mahal kita at di kita malilimutan ..habang pinipilit kong hindi umiyak

" alam ko yun Alysa!! ngunit meron pa bang ibang paraan ,,.. sasama ako sayo!! ,,wag mo lang akong iwan " habang umiiyak sya na parang bata

"hindi!! kailangn ka dito, kailangan ka nila ,,, simula palang nung una,, alam ko na bawal akong mag mahal dito ,, gustuhin ko man ngunit ayaw nang tadhana ,,alam ko ring ibang mundo natin ,, sana maintindihan mo " habang tumutulo na ang luha ko sa sakit na nadarama ko ,,

" alam nating dalawa na mag kaiba ang mundo natin,, mahirap mang intindihin ngunit lahat ay imposible ,, imposible na maging tayo dahil sa simula palang ang tadhana na ang humihila sa ating dalawa ,, "habang pinipilit kong pigilan ang mga luha ko na parang ulan kung bumuhos

"salamat sa lahat Antonio ,, salamat sa pag mamahal na ibinigay mo sa maikling taon tayoy nag sama ,, salamat sa pag aalaga ,sa pag aalala ,, sa pag damay mo saakin kapag may panahong nababalot ako nang kalungkutan , salamat sa lahat,, sana kalimutan mo ako at makahanap ka nang ibang babae na mas mag mamahal sayo ,, i love you" habang ang katawan ko ay untiunting lumalaho sa ere
" Alysa wag!! wag mo akong iwan .. paki usap ,, wag mo akong iwan " habang sigaw niya,, wala akong magawa dahil alam ko na ito ay mangyayari masakit saaking kalooban na siya ay iwanan sapagkat napamahal na ako sa taong nabuhay nung 1890

" gagawa ako nang paraan " bulong nya

so guys this is my first ever story in filipino sana magustuhan nyo well sorry sa mga mistype ha ,, hahaha ,,. and credit na rin sa coverng story the pic is not mine by the way credist nalang sa creator nyan ang ganda bhe