Πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του και ύστερα άφησε το βάρος του να στηριχθεί επάνω στην κολώνα που υπήρχε δίπλα του.
Φαινόταν τόσο σίγουρος για τον εαυτό του, που με έκανε να θέλω να του κατεβάσω την μούρη στο πάτωμα, αλλά την δεδομένη χρονική στιγμή, είχε δίκιο.
Έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να ξεφύγουμε από αυτή την συνθήκη που απειλούσε να φέρει τα πάνω κάτω στις ζωές και των δύο μας.
-"Να και κάτι σωστό που είπες για μια φορά. Συμφωνώ απόλυτα. Έχεις σκεφτεί κάτι;"τον ρώτησα και τον είδα να γνέφει καταφατικά.
-"Θα έρθεις να μείνεις μαζί μου για λίγο καιρό τουλάχιστον, θα προσποιηθούμε ότι τα βρήκαμε, θα αρχίσουμε να κάνουμε παρέα για λίγο καιρό, να βγαίνουμε μαζί και όταν θα έχουν πειστεί ότι έχουμε γίνει φιλαράκια, θα ζητήσεις να μείνεις στο πατρικό μου ή να βρεις ένα δικό σου σπίτι στην Αβάνα. Δεν πρόκειται να αρνηθούν και έτσι θα μπορέσουμε να ξεφορτωθούμε ο ένας τον άλλον πολύ πιο σύντομα."