KATRAN -gerçek bir kurban ölür-

Aselin Karev, karlı bir gecede kapısının önünde kanlar içinde yatan bir adam bulduğunda, zaten hiçbir zaman toparlamaya beceremediği hayatı iyice paramparça olur.

-

Gözleri aniden karardı. Katran rengi hareleri, güneşin cesedini andırıyorken genç adam uzun zaman sonra ilk defa ifadesiz gözlerini kıstı ve gün boyunca sadece iki üç cümleden fazlasını ağırlanayan dudakları gerildi.

"Bu nedir?" diye sordum, boynunda asılı olan küçük topu parmaklarımın arasında çevirdiğimde.

Boynunda ip gerildi, kemikli yüzündeki ifade sertti. "Katran kurşunu." diye yavaşça cevapladı. "Üzerine adını işledim."

Öğle arasındaydık. Zihninde kopan fırtınayı dudaklarından dökülen sıcak nefesten hissedebiliyordum.
"Onu görüyorum. Neden adımı işlettin?"

Gözleri bana kilitlenmişti.
"Bir ihtimal için... Sadece bir olasılık." Ses tonu neredeyse fısıldamaktan öteye gitmiyordu.

"Bu oyunun içine çekilen sadece sen değildin. Bir kumar oynandı, kaybedenler oldu ve kazananlar oldu ama ihanete uğrayan sadece sen değildin. Eğer olur da bu kurşunu kullanmak istersen ölmeden önce, aklımdan geçen son şey sen olacaksın."