HAYAL

"Nereden geldiğini ve kim olduğunu unutma, Yalnızca ölüler unutur!"
Parmak uçları derimde kor alevler bırakarak dövmemin üzerinde gezinirken ılık bahar akşamlarını andıran nefesi saç tellerime vurdu. Gözlerimi kapatıp bedenimi sıcak varlığına yasladım. Varlığı kıyametimdi, sevdası felaketim.

Unuttuğum ne varsa hatırlattı, silinip giden geçmişime bir kapı araladı.

Son nefesim yanında olsun istedim, son gördüğüm yüz olsun istedim.

"Sen" diyerek mırıldandım titreyen dudaklarımı dişlerimin arasına sıkıştırıp. "Sen, sendin!"

Saçlarıma vuran nefesi sekteye uğrarken kolları belimdeki kavisli bölgeyi kapattı, sıkıca sardı merhametle bedenimi. "Bendim."

Kısa ve netti, yıllar boyu süren eziyet dolu kabuslarımın sebebi kollarında huzur bulduğum adamdı.