YALANCI RÜZGAR

Bir sabah uyandığımda, ait olduğumu düşündüğüm evin bana soğuk geleceğini nereden bilebilirdim?

Ne dört duvarı vardı bahsettiğim evin ne bir çatısı ne de bir kapısı. Bahsettiğim evin ilk bakışta sıcak görünen ama içine girdiğinde üşüten kahve gözleri, sana cenneti vaat ettiğini düşündürürken cehennem ateşinde yanmana neden olan bir gülüşü, başlarda korkup kaçsan da sonrasında bana ait olduğum yermiş gibi hissettiren ama aslında yabancı olduğun dokunuşları vardı.

Bir yalancı rüzgardı; esip geçmiş diyemeyeceğim kadar her şeyimi alan, beni üşüten, beni savuran bir rüzgardı. Sertti, soğuktu ve yıkıyordu.

Bahsettiğim o yıkıcı rüzgar tam da karşımda duruyordu şimdi. Bunca zaman kendi öz aileme bile ait hissetmemişken ona ait olabileceğimi düşünmek benim aptallığım mıydı yoksa onun kurnazlığı mıydı, bunu hiç bir zaman ne bilecektim ne de bilmek isteyecektim.

Ama bildiğim bir şey vardı, o da bu adamın gökyüzünde benim yerim olmadığıydı.

O adam bana uçmayı öğrettikten sonra beni gökyüzüne kabul etmeyendi.

"Ben ona aşkı anlatmadım, o aşkı zaten çok iyi biliyordu. O beni sevmeyi bilmiyordu, ben de anlatmak için fazla sevgisiz kalmıştım."

☀

Giriş Bölümü Yayınlanma Tarihi: 14.06.2024