Duvar dibine sinmiş bedenim Demir Abinin kollarından titrerken, gözleri gözlerimden bir saniye ayrılmıyordu. ''Yazgı.'' Adım dilinden ilk kez bu kadar içten geliyordu. Sesim çıkmıyor, ellerim, bedenim titriyordu. İlk kez bu kadar hazırlıksız yakalanmıştım, ne yapacağımı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum asla bu şekilde olmamalıydık. '' Demir Abi, uzaklaşır mısın lütfen biri görüp yanlış anlayacak.'' Kendimde bulduğum son güçle konuşabilmiştim. ''Ben sana böyle yanarken anlamayan sensin. Bırak bari herkes doğru anlasın.'' Dudakları dudaklarımı bulmadan önce son duyduğum cümleler bunlardı.