Ο φύλακας του οξυγόνου

Μια σιωπηλή κραυγή αγωνίας για το μέλλον.

Σε μια ασφυκτική μεγαλούπολη, ένα πανάρχαιο δέντρο άντεχε για αιώνες. Ήταν ο φύλακας του οξυγόνου, η πηγή της ζωής, ένα καταφύγιο γαλήνης.

Η ασυγκριτη μόλυνση, όμως, γονάτισε τον γίγαντα. Η πόλη ασφυκτιούσε, πνιγμένη στην ατμόσφαιρα ασφυξίας.

Και τότε, η καταστροφή.

Χωρίς οξυγόνο, η πόλη ερημώθηκε.

Μόνο τα ερείπια μαρτυρούν την ύπαρξη όσων κάποτε ονειρεύτηκαν.

Στα συντρίμμια, στέκει ακόμα το κομμένο δέντρο.

Μια σιωπηλή υπενθύμιση:

Της εύθραυστης ισορροπίας της φύσης.
Της αχαριστίας και της ύβρης των ανθρώπων.
Της καταστροφής που έφερε η ανθρώπινη αλαζονεία.

Είναι ένα μνημείο για όσα χάθηκαν,μια προειδοποίηση για όσα έρχονται.

Μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί.