HALKA

Adımlarını bana yönlendirdiğinde belimi yavaşça soğuk tezgâha yasladım. Kollarını iki yanıma yerleştirerek beni, kendisi ve tezgâh arasında hapis etmişti. Ürkekçe başımı kaldırarak gözlerinin içine baktım.
Okyanus mavisi gözleri sarı loş ışığın altında ışıl ışıl parlıyordu.
Kafasını aşağıya eğerek boyunu benim boyumla eşitledi.
Sonra da kulağıma eğilerek sanki daha önce hiç nefes almamış gibi nefes alarak dudaklarını kımıldattı.
"Şuan da kendimle verdiğim savaşı görseydin buna cesaret bile edemezdin Derin."