Leylaklar Açtığında

( yeni bölümle gelmeye devam edecek ve eski bölümler tekrardan düzenlenip imla hataları düzeltilecektir elimden geldiğince.)

Hiçbir gerçeklik yok edilemez. Sadece yok sayılır. Ama elbet birgün yok sayılan gerçeklikler biri veya birileri sayesinde ortaya çıkar.

Nazın hayatındaki gerçeklerde 20 yıl yok sayılmıştı... Kim tarafından saklandığını Birileri tarafından gerçekler ortaya çıkıncaya dek kimse bilmiyordu...

🪻🪻🪻

Duyulan tek ses dalga sesleriydi. İkimizde susmuştuk. Sessizliği ben bozup konuştum.

"Kimim ben. Naz... Ya da... Leyla... Kim olduğumu bile bilmiyorum. Bildiğim tek şey kimsesiz kaldığım."

Boğazımdaki ağrıdan sesim boğuk çıkmıştı ama artık ağlamıyordum. Şimdilik...
Cevap vermedi..
Cevap beklemiyordum zaten. Niye yanımda durduğunuda bilmiyordum. Kafamda onca soru varken bunu es geçtim. Hiçbirinin muhatabı o değildi çünkü...

Önüme bir leylak uzattığında ona döndüm dalgaları seyrediyordu.

"Solmuş."dedim elime alarak

"Solmuş evet." Dedi.

"Dalında kalsaydı daha canlı kalırdı." Dedim.

"Ama yağmur ve rüzgarla tek tek çiçekleri dökülürdü." Dedi.

"Şimdi dökülmeyecek mi?" Dedim.

"Eğer suya koyarsan bir kaç günlük ömrü var. Ama eğer bir kitap arasına koyarsan ömürlük kalır senle. Yani senin kararın dökülüp dökülmeyeceği. Bu sadece bir parçası." Dedi

"Peki diğer parçası nerede. Dalında kalan." Dedim
Yuvam olduklarını söyleyen her iki evin bahçesinde leylaklarla süslenmişti. Bu leylağın parçası hangisiydi.

"Bilemem onu sen bileceksin. Sadece demek istediğim her iki parçada yeniden bir hayat buluyor ya toprağa düşüp canlanıyor ya da kitapların arasında bir hatırayı hatırlatan bir parçaya dönüşüyor. Yani hikayenin sonuna gelmiş gibi davranmayı bırak daha yeni başlıyor hikayen." Dedi

🪻🪻🪻

Watpadde Leylaklar Açtığında adlı ilk kitap
(Yani araştırdım başka yoktu )
Bu hikayede