Tomris'in Neferleri (Düzenlenecek)

Sessizce ilerlemeye başlamıştım. 5 metre ötemde bir piç vardı, ilerlemeye devam ederken kasaturamı çıkardım.
Teröristin neredeyse dibindeydim, ama o benim geldiğimi fark etmemişti bile.
Hemen çevik bir şekilde kolunu tutup büktüm, kayaya yasladım. Boynuna hançeri dayamıştım, bir elimle de kolunu ters bir şekilde tutmaya devam ediyordum. Biraz daha acı içinde kıvrandırmak isterdim, ama tim arkadaşlarıma yetişmem gerekiyordu.
Teröristin boğazına kasaturamı sapladım ve
geriye çekip, üzerindeki kanı aldığım leşin üzerine sildim.
Telsizden gelen "Almila, hemen mevzine geç!" diyen ses Barış komutanıma aitti, hemen "Emredersiniz komutanım." diyerek aldığım leşe son kez kinle baktım "Ben nâmıdiğer Tomris, sizi kanınıza boğacağım." diyerek mevzime doğru ilerlemeye başladım.
Tomris ölmüştü ama ruhu hâlâ içimizdeydi.

Ben kim miydim?
Hayallerini gerçekleştirmeyi başarmış, Atatürk'ün yolunu yolu bilerek ilerleyen, her karış toprağı şehitlerin kanıyla yoğurulmuş yüce vatanın bekçisiyim.
Tomris'in neferi, Atatürk kızı Teğmen Almila Türkoğlu'yum.

Yakında Başlayacak.