KAZILI KUYU

Yer altı ne kadar pis bir dünya olsada insanların yaşadığı dünya daha pisti.

Açlıktan ölen çocuklar vardı,giyiminden dolayı yargılanan kadınlar, güçlerini göstermek için karısını döven adamlar vardı.

Benliğini üç kuruş uğruna satan insanlar asıl dünyada yaşayanlardı.

Ruhu pis insanlar vardı.

Uygar Demirarslan;

Karanlık ruhlu insanları satın alan bir adamdı.Onun ruhu pis değildi, onun ruhu karanlıktı.Geceden daha karanlık gündüzden daha aydınlıkdı.

Yeri geldiğinde kaplan yeri geldiğinde kartaldı.

Kimsesiz değildi.Çok insan vardı çevresinde, seveni çok fazlaydı.Ancak sevgi güçsüzlüğün simgesiydi ta ki hayatın en büyük hatasını yapana kadar.

ALINTI:

Kalbimin sesi kulaklarıma doluyordu.Derin bir nefes aldım.Buraya kadar gelmişken herşeyi elime yüzüme buluştıramazdım.

Kasanın şifresini girdim, şifre doğrulanırken küçük bir kilit sesi geldi.Kasa açılmıştı.Dışarıdan adım sesleri geliyordu.

Lanet olsun planda böyle bir hesaplama yapmamıştım.

İçimden kendime küfürler ederken seri bir şekilde kasanın içine çipi yerleştirip kilitledim ve hızla ayağa kalkarak masanın diğer ucuna geçtim.

Kapı ardımdan açıldı.Adım sesleri ile koşuyordu adeta, olduğum yerde kaldım.Biliyordu en başından beri ne için geldiğimi,kim olduğumu biliyordu.

"Yolun sonu pek güzel bir yere çıkmadı galiba"dedi Uygar Demirarslan."Ellerini kaldır ve arkana dön Mavi" sesi odada yankı yapmıştı.

Ben Mavi.İhanet sonucu gelmiş aynı şekilde ihanet için büyütülmüştüm.